Κι οι νοικοκυρές, σπάζοντας τη μεσημβρινή φωνολογία
των πλανοδίων,
με μια σκούπα κι ένα φαράσι στα χέρια,
έτρεχαν στους χωματόδρομους,
να διορθώσουν τη στίξη των αλόγων:
Πώς να λιπάνεις το μοναδικό γεράνι της αυλής;
Το βράδυ,
ακούγονταν μια φυσαρμόνικα κι η χαμηλή βροχή.
Δεν είχες χώρο
- σ'έναν ολόκληρο γαλαξία-
ν'ακουμπήσεις τα μεγάλα άσπρα όνειρά σου.