Βέβαια, τους παλιούς ουρανούς δε θα τους ξαναδώ.
Δεν προλαβαίνω.
Κι είναι φορές που σκέπτομαι το λάθος μου,
Να μην αποτυπώνω τη στιγμή που κραύγαζα "ευοί ευάν"
Στα χέρια-όπως κάνεις μ’ ένα τατουάζ
Ή να μη την κρύβω, βιαστικά, στην τσέπη,
Σαν τους κλεπτομανείς με τα κουταλοπείρουνα.

Κι όμως, ο χρόνος, όποτε ξανασυναντιόμαστε,
Μου δείχνει πανδοχεία και ταβέρνες όπου
Αν θέλω
Μπορώ
Να κουβεντιάσω μαζί του για τα παλιά,
Να με κεράσει ένα κρασί,
Για πολλοστή φορά ν'ανανεώσουμε
Το ραντεβού μας στη Σαμάρα.