Ο άνεμος είναι
ένας άπραγος γέροντας.
Πού και πού χτυπά
τις πόρτες της πραγματικότητας.
Δεν του ανοίγει καμιά φυσικά.
Ξέρουν οι εκεί τον άνεμο
από καιρό τον ξέρουν.
Αν δέντρα του προσφέρουν, λένε,
θα τα ρημάξει.
Και αν λουλούδι ζωτικό
σε χάος θα τ’ αλλάξει.
Και ζούνε πάντα σκοτεινοί
-όποιοι εκεί-
μια αστεία διαλυμένη φαντασία
αλλά κι ο άνεμος
ο άνεμος
εκτός
την πιο αιχμηρή αιχμαλωσία.