Εκεί, στη στροφή, με περίμεναν, "δε θα γράψει
ένα αληθινό ποίημα;" κι ύστερα, ό,τι θα’ βγαζα απ'το καπέλο
δε θα ξεπερνούσε την πραγματικότητα ενός ανδρεικέλου
που θα τινάζονταν απ'το ρωγμώδη καθρέφτη μου-
ξέρετε, αυτά σε κυνηγούν, ενώ φοράς παντούφλες,
έχουν τρύπιο καπέλο, τραγουδούν το ντράκουλα τσα-τσα,
ε, λοιπόν το `γραψα, τώρα πρέπει να συμβιβαστώ, πιάστηκα
απ'την πέννα του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς κι είμαι πλέον
ο Αόρατος Άνθρωπος, αν και με βλέπουν στον ύπνο τους
εκατοστιαία κολιμπρί-το πρόβλημά μου είναι αν τα ποιήματα
ενός ανθρώπου χωρίς είδωλο, οφείλουν να προτείνουν
τον πόνο
ακάλυπτο.