Το παιδί που ισορροπεί
στις ράγες μιας άγονης γραμμής,
παριστάνοντας
το τρένο,
κάποτε, θα καταλάβει τον
ύποπτο ρόλο των κλειδούχων.
Επίσης, θ'αντιληφθεί
πόσο μάταιο είναι να σέρνεις βαγόνια με σκηνικά
ενώ οι υποκριτές κοιμούνται μακριά, πολύ μακριά,
πλάι στα συναισθήματα
και τη δράση τους-
κι όλα αυτά είναι τόσον εύθραυστα, όσο
ο Τενεσί Ουίλιαμς, στο "Γυάλινο κόσμο"του,
αποφάσισε.