Οι γειτονιές με τα φθαρμένα σπίτια
πρέπει κάπου να μας περιμένουν,
πιστές στο ραντεβού που δώσαμε.
Εμείς προτείναμε μια σκηνοθεσία κι εκείνες τη δέχτηκαν:
Δρόμοι σκονισμένοι με σάπια χρεμετίσματα στις άκρες
Αυλές με γεράνια ξερά
κι απ'το παράθυρο των σπιτιών, στην ανταύγεια του καντηλιού
το ιλαρό πρόσωπο
της ΑγίαςΠαρασκευής της Επιβατιανής.
Το "αναγκαίον", στις αυλές, δυό ξύλα πάνω σε λάκκο,
κάτω από αποστολιάτικη συκιά
κι απ'τα παράθυρα να φαίνονται κεφάλια κοριτσιών,
πλάι σε πάντες, η Γκόλφω-με τρίγωνο κεφάλι.

Πρέπει να'ναι εντάξει, οι γειτονιές, στον όρκο που έδωσαν,
δε δεχόμαστε παιδιά από ένα αύριο που ισορροπεί
σαν σχοινοβάτης-δεν τους παίζουμε.
Εμείς θα ξαναχτυπήσουμε το τσιλίκι και τις αμάδες,
θα τρέξουμε για ξεσκλαβώματα
-πειράζει;