Εκεί που τελειώνει ο λόγος κι αρχίζει
μια άσπρη σιωπή, γεμάτη χιονανθρώπους,
-ναι, με το καρότο και τη σκούπα-
θα με βρεις,
εξακολουθώ να περιμένω τον χειμωνανθό
που μου'ταξες,
εντωμεταξύ αδειάζω τα έπιπλα
της καρδιάς μου, κάτι παλιές σαμπρέλες,
τα μάτια
της γάτας
στο απόλυτο σκοτάδι, άρρητα ρήματα,
μικρές
φαρέτρες,

περιμένω.