Ο χρόνος...Τι υπάκουο σκυλάκι...
Εντούτοις θα λησμονηθώ- όσες σήραγγες κι αν έχω σκάψει
εντός του,
όσες νυχτερίδες κι αν βγάζω απ'το ημίψηλο
να διαβάσω στα πτερύγιά τους το μέλλον,
όσους καθρέφτες κοίταξα, πριν προφέρω το "άρα".
Βέβαια, υπάρχει η αυτοαλήθεια
και το "δεύτε αριστήσατε", στην όχθη της Γεννησαρέτ
όταν όλα υφίστανται -ως δυσδιάκριτα- μιας βεβαιότητας την πίεση.
Οι αραποσυκιές ίσως χειροκροτήσουν ξανά τους κομήτες
και τα λουλούδια μπορούν
να δείξουν δρόμους παλιούς στους ελέφαντες