Ναι, τα γνωρίζω αυτά τα βότσαλα-ένα
κάθε πέντε βήματα στο μονοπάτι-
αλλά πού ξαναγυρίζω, σε ποιο κέντρο,
σε ποια βεβαιότητα, μη βιαστείτε να μιλήσετε
για παλιμπαιδισμό, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά,
βέβαια επιλογή μου ήταν, θα μπορούσα να
ολοφύρομαι, χορταίνοντας τα πετεινά του ουρανού
με ψίχουλα ή να ερμηνεύω την πορεία του
Πολικού ή να ψάχνω στα πλατανορέμματα για
μονοπάτια, τί επιλογή μου, υπάρχει
στ'αλήθεια κέντρο ή βεβαιότητα;
Ο ουρανός είναι μια αφαίρεση κι όλες οι παιδικές
ιστορίες, ομολογούνται προς παραμυθίαν.