Υπάρχει μια ελιά στη μέση της χώρας των πάγων,
υπάρχει ένας δαίμονας που κάθεται οκλαδόν
στην κορφή της.
Τραβά προς τα κάτω τους ζωντανούς και τους πετά
µε βία στο σκοτάδι.
Υπάρχει ένα κορίτσι που κάθεται οκλαδόν στη σκιά
του δέντρου
στρώνει τα µαύρα της µαλλιά για να µην
τραυματισθούν εκείνοι.
Το παιχνίδι της είναι πιο αληθινό από του δαίμονα
το παιχνίδι της είναι πιο αληθινό γιατί δεν είναι
παιχνίδι.
Το παιχνίδι της δεν είναι παιχνίδι
γιατί δε χρειάζεται να ξεριζώσει
και να πετάξει τίποτα και κανέναν στο σκοτάδι
ώστε να πείσει έτσι τον εαυτό της
πως µόνο αυτό υπάρχει.