Πίνω σταγόνα σταγόνα τον θάνατό σου
λευκό παχύρευστο υγρό σπέρμα του Άλλου
Κόσμου· συνθλίβω τον χρόνο μ’ άχρονο παρατεταμένο
φιλί- Κασσάνδρα
επάνω απ’ τα τείχη του στέρνου σου·
κι ο ήχος του λεπτοδείκτη
σχισμή με το δρεπάνι- πληγή απ’ τα χείλη- υπόσχεση την στιγμή
της ματαίωσης· άχρονο παρατεταμένο κάθε τικ- τακ· προδοτικό
όσο και το σμίξιμο του σώματός μου με το δικό σου· προδοτικό στο
άχρονο· κάθε τικ- τακ· σώμα καρφί· τικ- τακ· όσο η επαφή· τικ- τακ·
δε διαρκεί· τικ- τακ· τικ… ίχνος… πόνος… η επαφή· άχρονο όσο και
το προαιώνιο άχθος… πάθος· πόνος· πόθος·
σε πίνω· δε διαρκεί· πίνω· δε διαρκεί· κάθε καρφί· όσο και το νεκρό
σώμα σου· κι εγώ σε πίνω· δε διαρκεί· κι εγώ πίνω· γλύφω την
πληγή/σχισμή στο άχρονο του τετελεσμένου σου· πάθους ή άχθους·
δεν έχει σημασία· κι εγώ πίνω· τον θάνατο· το άκληρο· το φυγόδικο
λακκάκι στην πλάτη σου·
κι εγώ να πίνω κάθε σχισμή· κι ας μη διαρκεί· κι εγώ πίνω τον θάνατό
σου στην άκρη των πληγών· στιγμών κενών· στο άχρονο· φυγή καρφί·
όσο μια ζωή· κι εγώ σε πίνω·

δε διαρκεί·

κι εγώ- σε πίνω·

δραπετεύω την γλώσσα μου
εκεί

στην άκρη· στο καρφί· στην τελευταία σου αναπνοή·
εκεί

στην ανολοκλήρωτη σταγόνα· στην σύσπαση φυγή·
εκεί

που το φεγγάρι κι εσύ
διαγράφετε
μια πλήρη

έλλειψη
εκεί· τικ- τακ…