Το ακριανό σημείο του μετώπου σου
Είναι στρογγυλό και μαύρο
Στέκεται ενδιάμεσα των μαλλιών
Και του προσώπου σου
Μια πλατεία όπου παίζω καμιά φορά πριν κοιμηθώ.
Είναι κυρίως μια ήρεμη πλατεία
Όλη συστάδες που φυτρώνουν και ξαναφυτρώνουν
στο ορειχάλκινο γήπεδο
Οι συστάδες που αγωνίζονται να κρατηθούν
ως βάσεις της τρίχας στο κεφάλι
Το σημείο αυτό που προστατεύει το μυαλό σου
το χυμόδετο περιστεράκι του κήπου
Του θαυμάσιου κήπου
με τα σιντριβάνια και τα ραβδωτά πηγάδια
Το σημείο αυτό, το ακριανό
Να σ’ το φιλάω κυκλωτά
Τέλεια κυκλωτά
Κάθε βράδυ
τις νωπές ώρες.