Χρησιμοποιούμε κάθε βράδυ
ξένα κορμιά, σαν γομολάστιχα.
για να σβήνουμε
ο ένας το κορμί του άλλου
από πάνω μας.
Μόνο που,
κάθε φορά, η γομολάστιχα ξεφεύγει
και λίγο παραπάνω...
και σβήνει μαζί
και ενα κομμάτι του εαυτού μας.
Και έτσι κάποια στιγμή,
θα χαθούμε τελείως
από την εικόνα.
Μετά,
κάθε πρωί,
μαζεύω τα ρινίσματα του είναι σου
σε ένα κουτάκι
και σε ξαναφτιάχνω
πάλι απ'την αρχή.
Και έτσι αντέχω την ημέρα...