Κοιτάς και γύρω ο κόσμος σ’ αλυσίδες
Βαρύ κι αθώο σέρνεται βήμα φυλακισμένο
Χάρτινες λέξεις λιώνουνε σε ονειροπαγίδες
Κι η ατέλειωτή μας μοναξιά σαν χάδι ραγισμένο

Ψυχές χαμένες, χωρίς συνείδηση
Τίτλοι του τέλους, μα πρώτη είδηση

Ακούς το θαύμα να `ρχεται απ’ τα βάθη
Κραυγή επάνω σε κραυγή τα θαύματα βουλιάζουν
Στου μέσα δρόμου τις σκιές στήνουν χορό τα λάθη
Και τα παλιά χαμόγελα μες στους βυθούς σκουριάζουν

Ψυχές χαμένες, χωρίς συνείδηση
Τίτλοι του τέλους, μα πρώτη είδηση

Αγγίζεις σώματα νεκρά, κατειλημμένα
Στην πρώτη μάχη με το φως κερδίζει το σκοτάδι
Και η Σιωπή που απλώνεται δίχτυ για τον καθένα
Αρπάζει κάθε μνήμη σου προτού το καταλάβει.