Βαρύς ο πόνος τού καημού
και το “γιατί”, πληγή στα σωθικά μου,
όμως γεννήθηκα μικρός
για να σε κρίνω εγώ, χαρά μου,
για να σε κρίνω εγώ, χαρά μου.

Σε συγχωρώ, καρδιά και υποχρέωση,
αυτό, αυτό μού λέν’ να κάνω,
σε συγχωρώ, έχουμε κάτω μας τη γη
μα τον Θεό επάνω,
σε συγχωρώ, σε συγχωρώ.

Σπασμένος κρίνος η χαρά
κι όσα μού είπες, με τσακίσαν
κι όπως με καίει η φωτιά,
όλα τα όνειρα μ’ αφήσαν,
όλα τα όνειρα μ’ αφήσαν.

Σε συγχωρώ, καρδιά και υποχρέωση,
αυτό, αυτό μού λέν’ να κάνω,
σε συγχωρώ, έχουμε κάτω μας τη γη
μα τον Θεό επάνω,
σε συγχωρώ, σε συγχωρώ.

Βαρύς ο πόνος τού καημού
και το “γιατί”, πληγή, πληγή στα σωθικά μου,
όμως γεννήθηκα μικρός για να σε κρίνω εγώ,
για να σε κρίνω εγώ, χαρά μου.

Σε συγχωρώ, καρδιά και υποχρέωση,
αυτό, αυτό μού λέν’ να κάνω,
σε συγχωρώ, έχουμε κάτω μας τη γη
μα τον Θεό επάνω,
σε συγχωρώ, σε συγχωρώ.