Κάτι νύχτες φωτεινές
λογαριάζω τα χαμένα,
ρέστα μένουν οι σκιές
και κρατώ τ’ αγαπημένα.
Με πόνο το κορμί
ξεπληρώνει την ψυχή.
Κι ό,τι μείνει από πληγή
το χαρίζει στη φωνή.
Κάτι μέρες σκοτεινές
που μετρώ τα περασμένα,
κέρδος βγάζω τις ζημιές
και ζημιά τα κερδισμένα.
Με πόνο το κορμί
ξεπληρώνει την ψυχή.
Κι ό,τι μείνει από πληγή
το χαρίζει στη φωνή.