Γλυκά ξημέρωνε η αυγή
µα δε θυμάμαι αν την είδα μαζί σου.
Θαρρώ πως ήσουν όλη η γη
µα δε θυμάμαι αν την περπάτησα μαζί σου.

Θαρρώ πως ήσουν εσύ
που όλη τη νύχτα µες τον ύπνο µου γυρνούσες.
Μα δε θυμάμαι το γιατί
ούτε το χρώμα απ’ τα παπούτσια που φορούσες.

Θυμάμαι µόνο
μέσα στα χέρια σου να σβήνω τον πόνο.
Θυμάμαι µόνο
να ασφυκτιώ στο καθαρό σου οξυγόνο.

Τ’ αστέρια κάναν µια ευχή
την ώρα που έπεφτα γυμνός στα γόνατά σου.
Γλυκά κυλούσε η ζωή
µα δε θυμάμαι αν την έζησα κοντά σου.

Ήσουν η μόνη εκδοχή
όταν γλιστρούσε απ’ το λαιμό σου η τιράντα.
Μα όλο ξεχνώ την εποχή
κι αν ήμουν τεσσάρων χρονών ή σαράντα.

Θυμάμαι µόνο
μέσα στα χέρια σου να σβήνω τον πόνο.
Θυμάμαι µόνο
να ασφυκτιώ στο καθαρό σου οξυγόνο.