Μετά από αιώνες ξανακλαίς

για πατρίδα που ξεχάστηκε στα πέλαγά της.

Περνάς από κυκλώνες σε σιωπές

και μαθαίνεις την αλήθεια της απάτης.


Απ’ τον καημό και από τις δύσκολες αγάπες

στις λέξεις μόνο σώζομαι, ξανάπες.


Θα βγεις αργά τη νύχτα στον αφρό

σα νησάκι που βρήκε πάλι το θεό του.

Τη θάλασσα θ’ αδειάσεις σα στοιχειό.

Τι ωραίος που είναι ο κόσμος στο βυθό του!


Απ’ τον καημό κι από τις δύσκολες αγάπες

στις λέξεις μόνο σώζομαι, ξανάπες.