Κάποτε γνώρισα κι εγώ το πιο γλυκό κορίτσι,
είχε μπούκλες, μαλλιά και δυο μάτια φωτιά.
Κάποτε ήρθε στη ζωή μου το πιο τρελό κορίτσι,
ένα κόσμο καινούριο να μου βάλει μπροστά.

Κάποιες μέρες με ήλιο έμοιαζε να ζητούσε
και το χαμόγελο της ήταν πάντα εκεί.
Μα σ’ άλλες μέρες παράξενες ναι το μπορούσε
να κλειδώσει την πόρτα, τίποτα μην τη δει.

Και ξαφνικά τον κόσμο έσβηνε
και ξαφνικά η μέρα πέθαινε
μα όταν ο ήλιος της επέστρεφε
το γέλιο της ήταν εδώ.

Κάποτε γνώρισα κι εγώ το πιο γλυκό κορίτσι.
είχε φόβους μεγάλους πίσω της σαν σκιά.
Αχ να μπορούσα μ’ ένα ξόρκι τις σκιές να ξορκίσω
να της δώσω το χέρι να τη φέρω κοντά.

Και ξαφνικά τον κόσμο έσβηνε
και ξαφνικά η μέρα πέθαινε
μα όταν ο ήλιος της επέστρεφε
το γέλιο της ήταν εδώ.