Καράβι χάρτινο, το πέλαγο άτιμο,
με δίχως μπούσουλα φλερτάρω τον καιρό,
στέλνω μηνύματα, παιδιού φιλήματα,
έχει αδύνατο σημείο, θα φρουρώ.

Τα λόγια ψεύτικα, τσιγάρα σέρτικα,
πλημμύρα οι λέξεις, στις σταγόνες πού να βρω,
τις νύχτες χάνομαι, σε δίχτυα πιάνομαι,
πατάω γκάζι κι απ’ την άσφαλτο θα βγω.

Περνάς και χάνεσαι, γλιστράς, δεν πιάνεσαι,
πάνω σε τοίχους σού φωνάζω “σ’ αγαπώ”,
μ’ άσπρο πουκάμισο περνάς στην άβυσσο
έχεις αδύνατο σημείο, θα φρουρώ.

Τα λόγια ψεύτικα, τσιγάρα σέρτικα,
πλημμύρα οι λέξεις, στις σταγόνες πού να βρω,
τις νύχτες χάνομαι, σε δίχτυα πιάνομαι,
πατάω γκάζι κι απ’ την άσφαλτο θα βγω,
τις νύχτες χάνομαι, σε δίχτυα πιάνομαι,
πατάω γκάζι κι απ’ την άσφαλτο θα βγω.