Λοιπόν που λες, Ελένη,
δεν είναι άσχημα τα πράματα,
δουλειά δεν πιάνω απ’ τα χαράματα
κι είν’ ο μισθός μου ταχτικός
κι είναι μεγάλος, είναι μεγάλος ο Θεός.

Λοιπόν που λες, Ελένη,
ένα σπιτάκι θα νοικιάσουμε,
ψυγείο μοντέρνο θ’ αγοράσουμε,
για το σαλόνι μια T.V.
κι όλα πάνε κι όλα πάνε καλά στη γη.

Λοιπόν που λες, Ελένη,
προχτές η εφημερίδδα έγραψε
πως, συμφορά μακριά μας ξέσπασε
κι η πείνα θέρισε πολλούς,
άσ’ τους εκείνους, άσ’ τους εκείνους τους τρελούς.

Λοιπόν που λες, Ελένη,
τα δέκα χρόνια που περάσανε,
σαν τα πηγάδια μάς αδειάσανε
κι έχουμε μείνει εγώ κι εσύ,
χωρίς καρδιά, χωρίς καρδιά, χωρίς φωνή.