Δεν αξίζουν όνομα οι μέρες
δίχως τη βροχή στη στέρφα γης.
Όλες τις χαρές που έχεις χάσει
άμοιρη καρδιά να ξαναβρείς.

Σιωπή, σιωπή ν’ ακούσουμε
τη φλόγα που πηδάει να καεί.
Η σκέψη που θεράπευε τους πόνους
στο βλέμμα των τρελών έχει κρυφτεί.

Ξένος και μονάχος μες τον κόσμο
άβουλη και μόνη η ψυχή.
Ρίχνω τα παιδιά μου στο ποτάμι
μήπως τα γλιτώσω απ’ την ντροπή.

Σιωπή, σιωπή.