Είδα έναν άντρα
σαν παιδί να κλαίει
και για μιαν αγάπη
που ‘χασε να λέει.

Κι ήταν τα μαλλιά του
έμορφα και μαύρα
κι άσπρα σαν το χιόνι
την αυγούλα τα ΄βρα.

Κι έκλαψα μαζί του
με βαθύ καημό,
το δικό μου πόνο
και το χωρισμό.

Είδα έναν άντρα
να λυγάει σαν στάχυ,
μια φωτογραφία
αγκαλιά του να ‘χει.

Και να τη φιλάει
μήπως και ξεσπάσει
και να τη ρωτάει
πως θα την ξεχάσει.

Κι έκλαψα μαζί του
με βαθύ καημό,
το δικό μου πόνο
και το χωρισμό.