Ετούτη η καρδιά που σου ‘δωσε πολλά
δεν μπορεί να καταλάβει πως χωρίσαμε.
Ετούτη η καρδιά θα κλαίει και θα πονά
γιατί πάντα θα θυμάται πόσα ζήσαμε.

Μ’ αυτό το χωρισμό θαρρώ θα τρελαθώ,
θα σβήσω, θα χαθώ, δεν αντέχω.
Και βράδυ και πρωί μακριά σου μοναχή
δεν είναι αυτή ζωή να μη σε έχω.
Ετούτη η καρδιά που σου ‘δωσε πολλά
δεν μπορεί να καταλάβει πως χωρίσαμε.

Ετούτη η ψυχή γιατί, αχ, να χαθεί
σαν πουλάκι διψασμένο σε μιαν έρημο.
Ετούτο το κορμί που αγάπησες πολύ
πως το άφησες μονάχο και παντέρημο.

Μ’ αυτό το χωρισμό θαρρώ θα τρελαθώ,
θα σβήσω, θα χαθώ, δεν αντέχω.
Και βράδυ και πρωί μακριά σου μοναχή
δεν είναι αυτή ζωή να μη σε έχω.
Ετούτη η καρδιά που σου ‘δωσε πολλά
δεν μπορεί να καταλάβει πως χωρίσαμε.