Στο σιδερένιο της αυλής το σκαλοπάτι
όλο γεμίζει με τσιγάρα το τασάκι,
όσο αδειάζει η φτωχή μου η καρδιά
κι όπως φυσάει δροσερό το αεράκι.

Αχ και να σ’ έφερνα στην πόρτα μου λιγάκι
για ένα χάδι, ένα φιλί όπως παλιά.

Δεν ξέρω τι να πω για να σε πείσω
για να ξανάρθεις πάλι εδώ, εγώ να σ’ αγαπήσω.
Δεν ξέρω τι να πω, να πω και τι να κάνω
είσαι αστέρι μακρινό και δε σε φτάνω.

Άγρια τα κύματα χτυπούν την προκυμαία
της μοναξιάς μου δεν μπορώ άλλο τη θέα.
Αντικρίζω κάθε βράδυ και πρωί
ένα λουλούδι που ποτίζω στο μπαλκόνι.

Κι όλο πονάει η ψυχή μου και θυμώνει
για όλα τα λάθη που ‘χα κάνει στη ζωή.

Δεν ξέρω τι να πω για να σε πείσω
για να ξανάρθεις πάλι εδώ, εγώ να σ’ αγαπήσω.
Δεν ξέρω τι να πω, να πω και τι να κάνω
είσαι αστέρι μακρινό και δε σε φτάνω.