Απόψε πάλι σε φέρνει ο νους μου
μες στο σκοτάδι που είμαι μόνος,
στο άδειο σπίτι μ’ έχει αγκαλιάσει
της μοναξιάς μου ο μαύρος πόνος.

Με τη σκιά μου παραμιλάω
και ως τα χείλη φτάνει η ψυχή μου
και καταριέμαι αυτή την ώρα
που σ’ έχουν πάρει απ’ τη ζωή μου.

Παρέα έχω το στεναγμό μου,
τις αναμνήσεις που ‘χαμε ζήσει
και στην καρδιά μου νωπά σημάδια
ο χωρισμός σου μου έχει αφήσει.

Με τη σκιά μου παραμιλάω
και ως τα χείλη φτάνει η ψυχή μου
και καταριέμαι αυτή την ώρα
που σ’ έχουν πάρει απ’ τη ζωή μου.