Αχ, Στελλίτσα, μου τη σκας, έμαθα πως με γελάς,
με τον Γιώργο μου 'ξηγιέσαι, για κορόιδο με περνάς,
σ' άλλονε να τα πουλάς.

Νίκο μου κι εσύ τη σκας, φτάνει πιά να με γελάς,
κάθε βράδυ με τη Νίτσα όλο παίζεις και γλεντάς
κι έχεις μούτρα και μιλάς.

Αχ, Στελλίτσα μου χρυσή, η καρδιά σου δεν πονεί,
εγώ χάνουμαι για σένα κι η αιτία θά 'σαι συ,
που το ρίχνω στο κρασί.

Νίκο μου, σε αγαπώ σαν τα μάτια μου τα δυό,
θα το στρίψω με τον Γιώργο, με τη Νίτσα αν σε δω,
Νίκο μου, θα σ' αρνηθώ.