Ξέρω ένα μέρος που τελειώνει ο ουρανός,
ξέρω ένα μέρος που τα σύννεφα δε βγαίνουν
Ξέρω τα μέρη εκείνα που έσβηνα από αγάπη
κι ο νόστος με γυρνάει σε σένα συνεχώς

Και ήταν τότε που από έρωτα για σένα είχα πεθάνει
και κάπως έτσι θα ’χω μείνει για πολύ καιρό
Σπάει η καρδιά μου τρέχω σαν τρελός
γυρίζω γρήγορα στο χθες μήπως και σε προλάβω

Ξέρω τα μέρη που οι αναμνήσεις μας ποδοπατούν
ξέρω τα μέρη που η θάλασσα μας περιμένει
Κι όταν ξυπνούσα ήμουνα ολότελα γυμνή
κι ο πρώτος ήλιος μας χαμογελούσε

Και να που θα ’σπαγε η καρδιά μου από έρωτα για σένα
και κάπως έτσι θα ΄χω μείνει για πολύ καιρό
Μέχρι που μια καινούργια μέρα πίσω πια δε θα κοιτάξω
εσύ θα λείπεις όπως τότε σύννεφο στον ουρανό.