Μόνος δεν μπορώ μακριά σου να ζήσω
σαν κεράκι σιγολιώνω και θα σβήσω,
γύρνα πάλι προτού να χαθώ.

Μην αργήσεις πάρε το μονοπάτι
να γεμίσεις το άδειο κρεβάτι,
δεν σε ξεχνώ, δεν σε ξεχνώ.

Της ζωής έχουν κλείσει τα φώτα
δεν φωτίζει ο ήλιος σαν πρώτα,
μ’ έχει τρελάνει η ερημιά.

Ξενυχτάω, δεν κοιμάμαι τα βράδια
στην καρδιά μου βαριά τα σκοτάδια,
χωρίς εσένα ελπίδα καμιά.

Νιώθω σαν να μ’ έχουν χαράξει αγώνες
κι έχω πάψει να μετράω τους χειμώνες,
τον γνωρίζω τον πόνο που ζω.

Τη γλυκιά τη μορφή σου θυμάμαι
στα όνειρα μου μαζί σου κοιμάμαι,
δεν σε ξεχνώ, δεν σε ξεχνώ.

Της ζωής έχουν κλείσει τα φώτα
δεν φωτίζει ο ήλιος σαν πρώτα,
μ’ έχει τρελάνει η ερημιά.

Ξενυχτάω, δεν κοιμάμαι τα βράδια
στην καρδιά μου βαριά τα σκοτάδια,
χωρίς εσένα ελπίδα καμιά.