Παίξε μπουζούκι σόλο να βρω το μεράκι μου
χρόνια πολλά έχει παλιώσει το σακάκι μου,
θρηνούν τα Τρίκαλα, πονούν τα δυο στενά
που είναι Τσιτσάνη η γλυκιά σου η πενιά.

Κι αν η δική σου η φωνή
συννεφιασμένη Κυριακή μια μόνο αφήνει
όλες μου τώρα οι στιγμές
συννεφιασμένες Κυριακές πια έχουν γίνει.

Πέφτουν οι στάλες της βροχής και την αρχόντισσα
από τις φάμπρικες την πήρα και τη στόλισα,
μα αυτή με στρίμωξε μες στο Γεντί Κουλέ
σαν τη σατράπισσα Τσιτσάνη αδερφέ.

Κι αν η δική σου η φωνή
συννεφιασμένη Κυριακή μια μόνο αφήνει
όλες μου τώρα οι στιγμές
συννεφιασμένες Κυριακές πια έχουν γίνει.