Θα πάρω ολομόναχη το δρόμο μου
χωρίς να σου ζητώ καμιά ευθύνη.
Τα λάθη σου φορτώνομαι στον ώμο μου
βιβλίο η αγάπη μας που κλείνει.

Κι εγώ θα ζω με τ' όνειρο
πως μ’ αγαπάς ακόμη
και θα σε βλέπω να ‘ρχεσαι
να μου ζητάς συγνώμη.

Θα πάρω ολομόναχη το δρόμο μου
και μη σε νοιάζει πια τι θ’ απογίνω.
Η νύχτα θα με βρίσκει με τον πόνο μου
κερί του στεναγμού που θ’ αργοσβήνω.

Κι εγώ θα ζω με τ' όνειρο
πως μ’ αγαπάς ακόμη
και θα σε βλέπω να ‘ρχεσαι
να μου ζητάς συγνώμη.