Δεν ξέχασα τα όνειρά μου
τα συναντώ στις διαδρομές μου,
μου δείχνουν ήλιους και φεγγάρια
για φωτίζω τις στιγμές μου.

Δρόμους ανοίγω στην αγάπη
στον χωρισμό και στο αντίο,
με μια ελπίδα και ένα δάκρυ
με ζέστη, με χιονιά, με κρύο.

Στο σπίτι εκείνο το παλιό
το τελευταίο το όνειρο μου,
ανοίγει ένα παράθυρο
και σαν παιδί γελώ στον εαυτό μου.

Τα όνειρά μου καρτερώ
χαμογελούν και με προσέχουν,
την θλίψη μου κάνω χαρά
σιωπές τα χρόνια μου που αντέχουν.

Σιωπές τα χρόνια μου που αντέχουν
δεν ξέχασα ποτέ τα όνειρά μου.