Σαν τη νυχτερίδα που τις νύχτες τριγυρίζει,
φίλε μου την ψάχνω κι αν τη δεις να της το πεις.
Πες της πως το νήμα της ζωή μου πια ξεφτίζει,
πίσω αν δε γυρίσει φίλε πες της θα κοπεί.

Ξέρει πως την άκρη του
τη μια κρατάει αυτή.

Πες της για εκείνη ξενυχτώ
και ζω με αναμνήσεις,
πες της για εκείνη πως πονώ
όταν τη συναντήσεις.
Για εκείνη κάρτα πως χτυπώ
κάθε βραδιά στο καπηλειό
μήπως τη συγκινήσεις.

Ζω με την ελπίδα πως μια μέρα θα γυρίσει,
κάνοντας κουράγιο φίλε και υπομονή.
Όμως κι η ελπίδα ηλιαχτίδα που θα σβήσει
όσο αυτή αργεί κι η πληγή αιμορραγεί.

Πες της το ποτάμι
πως για μένα είναι αυτή.

Πες της για εκείνη ξενυχτώ
και ζω με αναμνήσεις,
πες της για εκείνη πως πονώ
όταν τη συναντήσεις.
Για εκείνη κάρτα πως χτυπώ
κάθε βραδιά στο καπηλειό
μήπως τη συγκινήσεις.