Τον Χάρο βρήκα μια βραδιά
βαρή κι αγριεμένο
μ’ ένα σπαθί στο χέρι του
στο αίμα βουτηγμένο.

Στης Κρήτης τ’ όμορφο νησί
πήγε να πάρει μια ψυχή
και βγήκε πληγωμένος

Με κοίταξε, τον κοίταξα
μες στ’ αγριά του μάτια
και μούπε λάθη έκανε
σ’ αυτά τα μονοπάτια

Στης Κρήτης τ’ όμορφο νησί
πήγε να πάρει μια ψυχή
μα γίνηκε κομάτια

Τον είδα για στερνή φορά
τα μάτια του πρίν κλείσει
κι είπε στης Κρήτης το νησί
δε θα ξαναπατήσει.

Στης Κρήτης τ’ όμορφο νησί
όποις θα πάρει μια ψυχή
εκεί θα ξεψυχήσει