Πλένω τα πιάτα
που έπλενε η μητέρα μου
και η μητέρα της πριν απ’ αυτήν.
Τα σκουπίζω καλά καλά
και τα τοποθετώ πίσω
στο ντουλάπι.
Πηγαίνω στο παράθυρο
και γέρνω το κεφάλι.
Η παραλία πέρα γυαλίζει
σαν κολλητική ταινία.
Με λύπη σκέφτομαι: ποιος θα υπάρξει
να συνεχίσει τούτη τη δουλειά;