Τα μαλλιά της, χωρίστρα στη μέση,
ισορροπούσαν κάπως τον εαυτό της
όταν ο μαραθώνιος γάμος της
έφθασε στο τέρμα του.
Τη βρηκα στη κουζίνα
να ψαύει τη βέρα του.
Με ιονεί Σαιξπηρικό ύφος ρώτησε:
"Να ζεις μόνος ή να ζεις;" Και πρόσθεσε:
"Όταν είσαι νέος και ερωτευμένος,
δεν σκέπτεσαι ποτέ ότι και ο χρυσός
έχει ημερομηνία λήξις."

Όταν την άφησα, στάθηκα για λίγο
κοιτάζοντας τις πινακίδες του αυτοκινήτου.
"Το ν’ αγαπάς είναι να ζεις βυθισμένος στο συναίσθημα,
αλλά από την άποψη θανάτου", τόλμησα.