| |
| | Κόρη εσύ που με κοιτάς |  | | |
Κόρη εσύ που με κοιτάς, σε κάδρο λυπημένη
με ένα πράσινο κερί, αχνά να σε φωτίζει
πες μου, ποιο χέρι ιερό σ'έχει φυλακισμένη
σε ποια ανάγκη σου λυγά, το μάτι που δακρύζει.
Μικρό κορίτσι πως βαστάς, τον σκοτεινό σου ρόλο
ποια είναι τάχα η φύση σου και όλο με κοιτάζεις
με βλέμμα που κοιτά λοξά, σάμπως να έχει δόλο
μαζί σου όμως μεγάλωσα, γι'αυτό δε με τρομάζεις.
Μαύρο το κάδρο και απλό, αυτό που σου ταιριάζει
με τα ριχτά σου τα μαλλιά και τη ψυχή σου πάει
μα η μορφή σου τραγική, νομίζω ότι μου μοιάζει
και είμαι σίγουρος πολύ, πως στην ψυχή μιλάει
Μικρή θεά εικόνισμα, αγία στη ζωή μου
απ'τη μεγάλη μοναξιά που έχουμε περάσει
εσύ βουβή μου συντροφιά μάνα μου κ'αδερφή μου
όταν η μπόρα στην ψυχή δε λέει να περάσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Αγνή
24-03-2005 | Καλωσόρισες φίλε, μου άρεσε πολύ, σαν να έχεις εξαντλήσει ακόμα και τα δάκρυά σου! | | Μετέωρος Άγγελος
24-03-2005 | Πολυ καλο! | | kaneis
24-03-2005 | Αγνη μαλλον εχεις δικιο,δεν μπορω να δακρυσω ποια,οταν συγκινουμε με ποιανουνε γελια οσο παραξενο κ' αν σου φαινεται.Ευχαριστω! | | elli
24-03-2005 | Τα διάβασα όλα σου...ποιητικός και περιγραφικός!! καλώς μας ήλθες...Από την όμορφη Κύπρο μας? | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
