| |
ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ (18 2 2005)
Μια μέρα σταύρωσες τα χέρια σου στον ήλιο
Κι έγινε ο πόνος που σ' αγκάλιαζε σκουτάρι
Προτού να σβήσει τ' Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Το πρώτο πριν του φθινοπώρου πέσει φύλλο
Μες στην οργή σου ήπιες το αίμα του εωσφόρου
Κι έγινες διάφανο στον κάμπο κυπαρίσσι
"να τον προσέχεις μου 'χαν πει, θ' αυτοκτονήσει»
Πικρή στα χείλη μου η αλόη του φθινοπώρου
Πήρες μονάχα ένα τραγούδι φουκαρά μου
Κι έφυγες Σάββατο τ' Αυγούστου με βροχή
Ένα τραγούδι λαϊκό του Μητροπάνου
Μονάχα εκείνο σου μιλούσε στην ψυχή
Μια μέρα ζήταγες να βρεις την ύπαρξη σου
Κι έμοιαζε γύρω σου ο ντουνιάς άδειο βαγόνι
Σε ποιο θεό πιστεύουν της ζωής οι μόνοι
Και ποιος θ' ακούσει αν φωνάξεις τη φωνή σου
Με στον τρελό συλλογισμό σου ήβρες μια πύλη
Αντανακλούσε την αυλή του παραδείσου
Μαζί με τα όνειρα σου 'σβησαν κι οι γονείς σου
«σιγά» είπες «μην βρεθούν για να με κλάψουν φίλοι»
Πήρες μονάχα ένα τραγούδι φουκαρά μου
Κι έφυγες Σάββατο τ' Αυγούστου με βροχή
Ένα τραγούδι λαϊκό του Μητροπάνου
Μονάχα εκείνο σου μιλούσε στην ψυχή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
