Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131918 Τραγούδια, 269726 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 οργή με σάρωνε
 
Μέρωνα με ελπίδες του ανθρώπου
κι όταν ξημέρωνα σε μάτια ευγενικά
της καρδιας μου τα παράπονα μωρά
ντάντευα με μύθους του Αισώπου...

Μέρωνα με σκέψεις αγαθές
μ'όνειρα των φίλων μου αγιασμένα
με τους ανέμους που'φερναν μηνύματα απ' τα ξένα
πως δεν χαθήκαν στις φουρτούνες οι ψυχές...

Μέρωνα με άγνωστους συντρόφους
που συναντούσα στα ακρογιάλια της ζωής
με το φτερούγισμα των λουλουδιών της γης
που φυτρώναν στους απάτητους τους λόφους...

Οργή με σάρωνε η φωνή μου σαν τη λάβα
όταν γεννιόμουν στα ηφαίστεια του μυαλού
που δεν αντάμωσε ποτέ με την αλήθεια
και βγήκε εμπρος μου με το συρσιμο φιδιού...

Κι έλεγα δύναμη αν ζεις και αν υπάρχεις
κράτα τους... κόσμους μακριά μου... στη σιωπή
τι δεν αντέχω αστραπιαία τη φθορά μου
η μυρωδιά τους στο Ναδίρ με εξωθεί...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

χαίρομαι που υπάρχετε
 
ΚατεριναΘεωνα
24-02-2010 @ 14:44
ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
poetryf
24-02-2010 @ 14:49
Καίει στην αλήθεια του!
Καλό ξημέρωμα Ελένη μου! ::hug.::
γαλάζια πεταλούδα
24-02-2010 @ 15:02
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
24-02-2010 @ 15:46
Οργή με σάρωνε η φωνή μου σαν τη λάβα
όταν γεννιόμουν στα ηφαίστεια του μυαλού
που δεν αντάμωσε ποτέ με την αγάπη
και βγήκε εμπρος μου με το συρσιμο φιδιού...
::up.:: ::up.:: ::up.::
Ηypocrisy
24-02-2010 @ 16:26
....στη σιωπη στη σιωπη! οσοι συναντουν την αγαπη και δεν τη βγαζουν εξω..ας κοψουν τη γλωσσα τους.
Καιει ναι..
ΜΝΗΜΩΝ
24-02-2010 @ 22:30
Bυθομετρείς την άβυσσο με στίχους από ήλιο
μ' οργή μα και παράπονο γιατί 'ναι σε εμφύλιο
το είναι μας και η ζωή ο έρως και το πάθος
ανάμεσα στο λογικό κι ανάμεσα στο λάθος
μα 'ναι αυτός ο δρόμος μας κι αυτό το δίλημμά μας
δίχως σκοτούρες μόνοι μας ή πόνος κι έρωτάς μας....
smaragdenia
24-02-2010 @ 23:42
Οργή με σάρωνε η φωνή μου σαν τη λάβα
όταν γεννιόμουν στα ηφαίστεια του μυαλού

Η αγάπη είναι μάτια μου
λάβα που μας καίει
μα ,ανασταίνει τις καρδιές
και μας τις σιγοκαίει.....
::angel.:: ::yes.:: ::yes.::
sofiagera
24-02-2010 @ 23:54
Κι έλεγα δύναμη αν ζεις και αν υπάρχεις
κράτα τους... κόσμους μακριά μου... στη σιωπή
τι δεν αντέχω αστραπιαία τη φθορά μου
η μυρωδιά τους στο Ναδίρ με εξωθεί... ::up.:: ::up.:: ::up.::

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!
Simos_Vassilis
25-02-2010 @ 00:40
Οργή με σάρωνε η φωνή μου σαν τη λάβα
όταν γεννιόμουν στα ηφαίστεια του μυαλού
που δεν αντάμωσε ποτέ με την αγάπη
και βγήκε εμπρος μου με το συρσιμο φιδιού...
...............K A Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο......................
ΥΓΡΟ ΠΥΡ
25-02-2010 @ 00:56
::up.:: ::up.:: ::yes.::
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
25-02-2010 @ 09:19
πως δεν χαθήκαν στη φουρτούνα οι ψυχές...........έχουν αντοχές πολλές και δε χάνονται εύκολα Λενάκι....
πολύ ωραίο!!!!!!! ::hug.:: ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο