Πάνω απ’ τα νέφη, το ιπτάμενο χαλί μου
με ταξιδεύει προς την λησμονιά, κι αλί μου,
συνοδοιπόρος με το «γεια» έχω βρεθεί,
το σ’ αγαπώ σου, σ’ ένα πέλαγο βαθύ.
Στην αμμουδιά, στο φουντωτό της τα αλμυρίκι
αραχνιασμένο της καρδιάς το πανωπροίκι
άντρο κρυφό του ναυαγού του πειρατή
που ‘χε σωθεί στην τελευταία «απλωτή»
Πίσω απ’ τους κύκλους της αυγής παρατημένο
το σ’ αγαπώ σου σαν κουφάρι πεταμένο
τους τελευταίους του ακούω βρυχηθμούς,
ποιος να επιβάλει της αγάπης τους ρυθμούς;
Αν η βροχή στο επιτρέψει άντε ρώτα
ποιοι λαμνοκόποι την αλλάξανε τη ρότα
και μεθυσμένοι με μιά θάλασσα κρασί
στων Λαιστρυγόνων μας πετάξαν το νησί!!!
Πίσω απ’ τους κύκλους της αυγής παρατημένο
το σ’ αγαπώ σου σαν κουφάρι πεταμένο
τους τελευταίους του ακούω βρυχηθμούς,
ποιος να επιβάλει της αγάπης τους ρυθμούς; ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Εξαιρετικό ολο!!!!!!!
Ποιός επιβάλει τηςαγάπης τους ρυθμούς.
Όπως ολα σου τα ποιήματα εχουν κατι να πουν, αυτό μου εβγαλε μια λυπη , δεν ξερω μου φανηκε ολο λυπημενο....μεσα στην ωραιότητά του!!
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!!!!
ΝεφΕλλη
αυτό το σ' αγαπώ της σε βουτάει σε θάλασσες, σε πετάει σε στεριές,
σε στέλνει στα αστέρια....σε κάνει χαλί...
δεν εξηγείσαι αλλιώς, ή τη λατρεύεις, ή.....
τη λατρεύεις!!!!!
