| |
Παράθυρο στη θλίψη ανοίγω για να μπεις,
τα χρώματα μου ανοίογω να λουστείς.
Τις σκέψεις μου τυλίγω σε μια γωνιά αφήνω ν' ακουστείς.
Κι αν τη λαχτάρα μου νοιαστείς και δίπλα μου καθίσεις,
το ταραγμένο μου τοπίο μην το αφήσεις,
τα μάτια σου να κλείσεις ν' αφουγκραστείς.
Κι αν καταφέρεις και μέσα του γλιστρήσεις, την υγρασία του αν αισθανθείς να μην βιαστείς,
σε δρόμους του αν περπατήσεις
πολλά έχεις να κερδίσεις.
Μνήμες παλιές και όνειρα που έχουν κρυφτεί, κι άλλα πολλά
δικά σου θυμηθείς, μην τ' αρνηθείς.
Έπειτα, αν μαγευτείς απ' όλα αυτά και συνεχίσεις, και κάπου εκεί μες
στον καθρέφτη της ψυχής σου αναγνωρίσεις τον εαυτό σου και τ' αγαπήσεις, θ' αναστηθείς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
