Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131547 Τραγούδια, 269637 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ποτέ δεν είναι αργά (τέλος χρόνου)
 
Ογδονταενός ετών εσύ μικρό σπουργίτι… κι εγώ ογδονταδυό
φεύγουν τα καλοκαίρια, φεύγουν οι χειμώνες… κι εγώ ακόμα εδώ.

Σου στέλνω τριαντάφυλλο, μη μου προσφέρεις αγκαθιά,
τώρα που η ζωή μας τελειώνει΄ έλα να σε πάρω αγκαλιά.

Τις ρυτίδες σου μην κρύβεις, τη φύση μην αρνείσαι,
τι τα χρόνια κι αν περάσαν΄ μικρό κορίτσι είσαι.

Εγγόνια τα παιδιά σου, σου χαρίσαν,
χαρές και χάρες τη ζωή σου τη γεμίσαν.

Στο παζλ της πορείας σου ένα κομμάτι απουσιάζει,
δέξου με έστω και τώρα΄ το δικό μου ταιριάζει.

Τι κι αν μεγαλώσαμε, τι κι αν γεράσαμε,
την πρώτη την αγάπη ποτέ μας δεν ξεχάσαμε.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

nmitrousis@mail.gr
 
monajia
04-09-2010 @ 14:38
::up.:: ::up.:: ::up.::
Pavlos Melas
04-09-2010 @ 23:30
Νά τα εκατοστίσεται
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
05-09-2010 @ 00:39
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
idroxoos
05-09-2010 @ 01:46
::yes.:: ::wink.::
φλοισβος
05-09-2010 @ 02:05
Πάρα πολύ τρυφερό...
Ναταλία...
05-09-2010 @ 04:11
Τις ρυτίδες σου μην κρύβεις, τη φύση μην αρνείσαι,
τι τα χρόνια κι αν περάσαν΄ μικρό κορίτσι είσαι.

Τρυφερό και όμορφο ::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
Ανατολικός
05-09-2010 @ 08:18
όπως τα λέει η Ναταλία ... και η επιλογή του θέματος , μπράβο ... για τους ανομολόγητους και καταπιεσμένους έρωτες που κανείς μαζί τους δεν ασχολείται ....

::up.::
nikmitrou
06-09-2010 @ 23:32
::blush.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο