| |
νόμιζα πως ελέγχω τα ποιήματα
έχοντας στέρεα την πεποίθηση πως είναι το μόνο πράγμα
που μπορώ ασφαλώς να τ’ οδηγώ εκεί ακριβώς που θέλω
σχεδιάζοντας με ακρίβεια το περιεχόμενο
έτσι ώστε να είμαι βέβαιος για την κατάληξή τους.
κι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου
να γράφω μόνο για όσα που επιθυμώ,
και με τη φαντασία να ζω όσα αδυνατώ
και να διατηρώ ή ν’ ανασταίνω όσα φύγαν…
πίστευα πως ελέγχω την ροή των λέξεων
κι έτσι πως θα μπορούσα εσαεί να γράφω
μονάχα για τα δέντρα, για τα ποτάμια, τα πουλιά
για τις καρδιές που χτυπούν χωρίς ιδιοτέλεια
για τις πλειάδες των αστεριών που μεσουρανούν
για τις στοιβάδες των νεφών που φέρνουν την βροχή
στην άνυδρη εποχή
Με συγχωρείτε. Δεν είχα ακούσει τίποτα
για το αυτεξούσιο της ποίησης
μήτε για την αυτονομία των λέξεων είχα ιδέα
πως είναι εκείνες που με οδηγούν να γράφω,
όχι γι αυτά που επιθυμώ
αλλά για αυτά που πάντοτε φοβόμουν…
ας μιλήσουμε και πάλι για παρακμή και θάνατο λοιπόν….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
