τούτη η ώρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση ,που καληνύχτα θα σου λέω ΠΟΤΕ μη ξημερώσει//>Γουιλιαμ Σεξπυρ//>>
αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους όσους ξενύχτησαν πάνω σ εένα τηλέφωνο και δεν αφήνανε την καλημέρα να πάρει τη θέση της καληνύχτας!
το τηλέφωνό δεν κλέιναμε
πριν να ξημερώσει
το κορμί να λιώσει
τη νύχτα δεν αφήναμε
απ τα χείλη να γλιστρύσει
η καρδιά να σταματήσει
δεν αφήναμε
το χρόνο να νικήσει
δεν αφήναμε.....
μήπως θυμάσαι μια καλήμερα
πόσο πονούσε αυτή η σφαίρα;
πως να ξεχάσω το θάνατο να πιώ;
να προσπεράσω, χωρίς να σ αγαπώ;
το τηλέφωνο δε κλείναμε
πριν να ξημερώσει
και πληγές ανοίγαμε
στην πληγή την τόση
το χρόνο δεν άφήναμε
το χρόνο να τελιώσει
δεν αφήναμε
κι όλο σβήναμε
χιλλόμετρα καρδιά μου
αποστάσεις
δεν αφήναμε
κι όλο σβήναμε
χιλλιόμετρα
στου πόνου τις διαβάσεις
