| |
Μια πλόιμη του πουθενά,
έτσι σε είδα ξαφνικά,
μες τον ωκεανό σου.
Χανόσουν μέσα στα γιατί,
στα ναι τα όχι και τα μή,
στο κόσμο το δικό σου.
Σα 'να καράβι δηλαδή,
στης δίνης τη καταστροφή,
μου έστελνες τα SOS σου.
Τώρα τελειώσαν τα γιατί,
τα ναι,τα όχι και τα μή,
είσαι ο άνθρωπός μου...
Σου 'φερα ήλιο και θωρειά,
γέλα κορίτσι ξαστεριά,
κι ανέσπερο μου φως μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
