| |
Κορμιά, θαρρείς ασήμαντα
στου χρόνου τον κιλλίβαντα
με τ΄ άνθη που σαπίζουν.
Βαρειά σκορπούν τριγύρω τους
το νοτισμένο μύρο τους
κι οι προσευχές δακρύζουν.
Ψυχές, θαρρείς ανήμερες
που κυνηγούσαν χίμαιρες
με τρύπια τα κανόνια.
Το χθες δρομολογήθηκε,
ποτέ δεν αναστήθηκε
κανένας τόσα χρόνια.
Βαφτίστηκαν με Άνοιξη
ροδίσανε σαν ήλιοι
σκορπίστηκαν στα πέλαγα
τους άναψαν καντήλι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
