| |
Μες τη δροσούλα, το πρωί,
ρόδινο, ξεπροβάλει,
κι' η σκέψη μες 'το ξύπνημα
σ' εσένα αναθιβάλλει.
Ολη τη νύχτα ήσουνα
μέσα στην αγκαλιά μου,
μα ήταν μόνο όνειρο
και ράγισε η καρδιά μου.
Και προσπαθώ να κοιμηθώ
στο όνειρο να ξανάρθεις
να μου θυμίσεις τα παλιά
φιλιά να με χορτάσεις.
Μα όσο τ' άστρο της αυγής
στον ουρανό ανεβαίνει
και η μορφή σου χάνετε
απ' το μυαλό μου βγαίνει.
Πίσω γυρνώ στον ύπνο μου
να μην ξαναξυπνήσω,
'στης σκέψης μου τα σίδερα
για να σε φυλακίσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
