| |
Φουρτουνιασμένη λίμνη το μυαλό μου
πάει καιρός που ξέχασα κάπου τον εαυτό μου
πάει καιρός που σ' άφησα για πάντα την καρδιά μου
να μου κρατήσεις ζήτησα μονάχα τα όνειρά μου
Μα εσύ σωστό λαβύρινθο έκανες τη ζωή μου
φοβάμαι μη διέξοδο δεν βρει η ψυχή μου
γιατί η πληγή που μ' άνοιξες στη μοναξιά δεν κλείνει
να σου παραπονιέμαι μον' αυτό μου 'χει απομείνει
Κάτι στην ατμόσφαιρα απόψε σε θυμίζει
να 'ναι η σελήνη που μ'αποσυντονίζει
να' ναι ο αέρας που δυνατά σφυρίζει
και τη σιγουριά μου τη ξαναθρυμματίζει
Αφιλόξενο νησί η λογική σου
πόσο κουράστηκα κι αυτήν ακόμα τη σιωπή σου
πόσο κουράστηκα να μ' έχεις μακριά σου
άλλο πια δεν αντέχω να 'μαι υπήκοος του έρωτά σου
Τους ψιθύρους κραυγές πόνου κάνει η θλίψη
στην απόγνωση εγώ τη στιγμή περιμένω να λήξει
γιατί η πληγή που μ' άνοιξες στη μοναξιά δεν κλείνει
να σου παραπονιέμαι μον' αυτό μου 'χει απομείνει
Κάτι στην ατμόσφαιρα απόψε σε θυμίζει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
