| |
την φωνή της να μου απευθύνει θυμάμαι
τον αποχαιρετισμό σαν προφέρει πως φοβάμαι
νύχτα και αργά εκεί που την είδα
στα χτένια του ήλιου δεν την ξαναβρήκα
άπνοια σε χώρα ζωντανών και αν συναντήσεις
άπνοια ελλείψει πνοής σε όσους έχει μιλήσει
στο ακρωτήρι σε βλέπω θλιμμένη
ψηλά το χέρι αστέρια να υφαίνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
