| |
Σαν οδηγός που προσπερνάς άδεια σεντόνια,
με μία αίσθηση πυκνής αποστροφής.
Μου 'δωσες χάρισμα τα πέτρινα σου χρόνια,
σού 'δωσα κίνητρο να έρθεις να με βρείς.
Η φαντασία σου, σου έδωσε αντίο,
σε μια απόμακρη κατεύθυνση να πάς.
Η περιπέτεια μας έμοιαζε θολό τοπίο,
φορούσες μαύρα όταν είπες μ' αγαπάς.
Ταπεινωμένη η συνείδηση πετούσε
σε προδωμένες ασυνήθιστες ματιές.
Μέσα στην νύχτα μια φωνή μοιρολογούσε,
για τις θυσίες μου που έμειναν ανοιχτές.
Και σαν υπόγραψες χαρτί ν' αποκαλύψεις,
τις αμαρτίες μου στήν άδεια μου ζωή,
το γράμμα φώναξε μην στείλεις αναμνήσεις,
ένοχη ήσουν απ' την πρώτη την στιγμή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
